۹٬۷۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
مفاد ماده فوق فقط در قلمرو حاکمیت جمهوری اسلامی قابل اعمال بوده و هیچ بازپرسی نیم تاوند به استناد این ماده مباشرت خود در انجام تحقیقات خارج از حوزه قضایی ماموریت خود و در قلمرو کشوری دیگر را بخواهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4679920|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | مفاد ماده فوق فقط در قلمرو حاکمیت جمهوری اسلامی قابل اعمال بوده و هیچ بازپرسی نیم تاوند به استناد این ماده مباشرت خود در انجام تحقیقات خارج از حوزه قضایی ماموریت خود و در قلمرو کشوری دیگر را بخواهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4679920|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
== رویه های قضائی == | |||
طبق نظریه مشورتی شماره 7/93/958 -93/4/23 اداره کل حقوقی قوه قضائیه"با توجه به صراحت ماده 122 قانون آیین دادرسی کیفری،مبنای ضرورت [[مباشرت]] بازپرس در انجام تحقیقات در خارج از حوزه قضائی محل خدمت خود را صرفا تشخیص بازپرس و متعاقبا موافقت دادستان محل خدمت قرار داده است.در واقع بازپرس پس از کسب نظر موافق دادستان اقدام مینماید.در این حالت دادستان اخیر الذکر دارای کلیه اختیارات قانونی دادستان محل خدمت بازپرسی که وی تحت نظارت او انجام وظیفه مینماید در محدوده ماموریت محوطه در حوزه قضائی مربوط به دادستان اخیرالذکر میباشد و میتواند با استناد به [[ماده ۱۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 105 قانون آیین دادرسی کیفری]] در جریان تحقیقات بازپرس مذکور تقاضای قانونی خود را مطرح و بازپرس یادشده در حدود قانون مکلف به انجام آنها میباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279464|صفحه=|نام۱=نصرت|نام خانوادگی۱=حسن زاده|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||