قرار عدم صلاحیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(رویه قضایی)
خط ۶: خط ۶:
* [[ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 27 قانون آیین دادرسی مدنی]]
* [[ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 27 قانون آیین دادرسی مدنی]]
* [[ماده ۶۵ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 65 قانون آیین دادرسی مدنی]]
* [[ماده ۶۵ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 65 قانون آیین دادرسی مدنی]]
== رویه های قضایی ==
صدور قرار عدم صلاحیت از سوی دادگاه به شایستگی دادسرایی که در معیت آن است یا عکس آن و نیز بحث صلاحیت ذاتی موضوعیت ندارد. و چنانچه پرونده در دادسرا مطرح باشد، و مورد باید به صورت مستقیم در دادگاه رسیدگی شود، بدون دخالت دادسرا و صرفا طی دستوری پرونده به دادگاه کیفری ذی صلاح ارسال می شود.<ref>[[نظریه شماره 7/99/1419 مورخ 1399/10/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نوع صلاحیت دادگاه در رسیدگی به جرایم تعزیری درجه ۷ و ۸]]</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۲

دادگاه ها برای رسیدگی به پرونده های مطروحه باید دارای صلاحیت ذاتی و محلی باشند. قرار عدم صلاحیت قراری است که دادگاه در صورت نداشتن هر یک از اقسام صلاحیت صادر می کند.[۱][۲][۳]

مواد مرتبط

رویه های قضایی

صدور قرار عدم صلاحیت از سوی دادگاه به شایستگی دادسرایی که در معیت آن است یا عکس آن و نیز بحث صلاحیت ذاتی موضوعیت ندارد. و چنانچه پرونده در دادسرا مطرح باشد، و مورد باید به صورت مستقیم در دادگاه رسیدگی شود، بدون دخالت دادسرا و صرفا طی دستوری پرونده به دادگاه کیفری ذی صلاح ارسال می شود.[۴]

منابع

  1. محمود قلعه نوی. قرارهای مدنی (مقررات شکلی، آثار ماهوی با نکاهی بر آیین دادرسی فرانسه). چاپ 1. فکرسازان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656268
  2. مشاوره قضایی تلقنی (جلد پنجم). چاپ 1. قضا، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656280
  3. ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی
  4. نظریه شماره 7/99/1419 مورخ 1399/10/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نوع صلاحیت دادگاه در رسیدگی به جرایم تعزیری درجه ۷ و ۸