رای وحدت رویه شماره 634 مورخ 1378/3/18 هیات عمومی دیوان عالی کشور (قرارهایی که قابل رسیدگی تجدیدنظر می‌باشند): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۶۳۴ مورخ ۱۳۷۸/۳/۱۸ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قرارهایی که قابل رسیدگی تجدیدنظر می‌باشند):'''[[قرار|قرارهای]] مذکور درذیل بند ب [[ماده ۱۹ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب]] که به تبع [[حکم]] راجع به اصل [[دعوی]] قابل [[درخواست تجدیدنظر]] می‌باشد، قرارهایی است که نوعاً در [[دعوی حقوقی|دعاوی حقوقی]] صادر می‌شوند و ارتباطی به امور جزایی ندارد؛ بنابراین و با عنایت به مواد ۱۷۱، ۱۷۲و ۱۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری که [[قرار منع تعقیب]] متهم به علت عدم کفایت دلیل یا [[جرم]] ندانستن عمل قابل [[شکایت]] معرفی شده‌اند، آرای صادره از شعب چهارم و پنجم [[دادگاه تجدیدنظر استان]] اردبیل که چنین قرارهایی را قابل رسیدگی تجدیدنظر تشخیص داده‌اند به اکثریت قریب به اتفاق آرای صحیح و منطبق با موازین قانونی اعلام می‌نماید. این [[رای]] وفق [[ماده ۳ آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷|ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷]] در موارد مشابه برای [[دادگاه|دادگاه‌های]] لازم الاتباع است.