رای وحدت رویه شماره 697 مورخ 1385/11/24 هیات عمومی دیوان عالی کشور (مرجع رسیدگی به شکایات مربوط به اجرای ماده 56 قانون جنگل ها و مراتع): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۶۹۷ مورخ ۱۳۸۵/۱۱/۲۴ هیات عمومی دیوان عالی کشور (تنها مرجع رسیدگی به شکایات مربوط به اجرای ماده ۵۶ قانون جنگل‌ها و مراتع و اصلاحیه‌های آن، هیئت موضوع قانون یادشده خواهد بود):'''قطع نظر از اینکه به موجب [[رای]] شماره ۷۶/۳ مورخ ۱۳۷۶/۱۰/۱۰ [[هیئت عمومی دیوان عدالت اداری]] مرجع صالح به اعتراضات موضوع قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی اجرای قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگل‌ها و مراتع فارغ از محل وقوع اراضی مربوطه هیات موضوع [[ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده ۵۶ قانون جنگل‌ها و مراتع]] شناخته شده و به موجب قسمت اخیر ماده ۲۰ قانون دیوان عدالت اداری رأی اکثریت [[هیات عمومی دیوان عدالت اداری]] برای شعب دیوان و سایر مراجع مربوطه من‌جمله هیات موضوع ماده واحده فوق‌الذکر در موارد مشابه لازم‌الاتباع است، اساساً با لحاظ [[تبصره ۲ ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده ۵۶ قانون جنگل‌ها و مراتع|تبصره ۲]] و اطلاق و عموم [[تبصره ۵ ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده ۵۶ قانون جنگل‌ها و مراتع|تبصره ۵]] ماده واحده فوق‌الذکر از تاریخ تصویب آن ماده واحده کلیه قوانین و مقررات و آیین‌نامه‌های مغایر با این قانون لغو و تنها مرجع رسیدگی به [[شکایت|شکایات]] مربوط به اجرای [[ماده ۵۶ قانون جنگل‌ها و مراتع]] و اصلاحیه‌های آن هیات موضوع این قانون خواهد بود، بنا به مراتب رای شماره ۵۱۳ مورخ ۱۳۸۳/۸/۲۶ شعبه سی وهشتم دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد از نظر اکثریت قاطع اعضا [[هیات عمومی دیوان عالی کشور]] صحیح تشخیص و مورد تأیید است. این رأی بر طبق [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری]] برای شعب [[دیوان عالی کشور]] و [[دادگاه|دادگاه‌ها]] در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

* [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸]]