ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اضافه کردن مواد مرتبط) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
[[ماده ۵۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۲۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 201 قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۵۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۳
ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری: دادگاه برای شاکی، مدعی خصوصی، متهم و شاهدی که ناشنوا است یا قدرت تکلم ندارد، فرد مورد وثوقی که توانایی بیان مقصود او را از طریق اشاره یا وسایل فنی دیگر دارد، به عنوان مترجم انتخاب می‌کند. مترجم باید سوگند یاد کند که راستگویی و امانتداری را رعایت کند. چنانچه افراد مذکور قادر به نوشتن باشند، منشی دادگاه سؤال را برای آنان می‌نویسد تا به‌طور کتبی پاسخ دهند.
پیشینه
سابقاً ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸)، در این خصوص وضع شده بود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
ماده ۵۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری در خصوص مسئول پرداخت هزینه‌های شخصی وضع شده‌است که بر اساس این ماده به عنوان مترجم انتخاب می‌شود.[۲]
رویه‌های قضایی
به موجب نظریه مشورتی شماره ۱۴۶۸/۹۳/۷_۱۳۹۳/۶/۲۳ نوشتن اطلاعات شهود و مطلعان از سوی منشی موضوعیت نداشته و ثبت آن‌ها به وسیله خود شاهد یا مطلع کافی است.[۳]
مواد مرتبط
منابع
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278568
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278576
- ↑ نصرت حسن‌زاده. محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392. چاپ 1. جنگل، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278572