همجنس‌ گرایی

حکم همجنس‌ گرایی و مجازات آن، در ماده ۲۳۷ قانون مجازات اسلامی و در فصل جرایم لواط، تفخیذ و مساحقه پیش بینی شده است و به موجب آن: همجنس‌گرایی انسان مذکر در غیر از لواط و تفخیذ از قبیل تقبیل و ملامسه از روی شهوت، موجب سی و یک تا هفتاد و چهار ضربه شلاق تعزیری درجه شش است.

تبصره ۱ ـ حکم این ماده در مورد انسان مؤنث نیز جاری است.

تبصره ۲ ـ حکم این ماده شامل مواردی که شرعاً مستوجب حد است، نمی‌گردد.

از اطلاق ماده فوق، چنین برمی آید که چه طرفین دارای سوءنیت باشند یا خیر، مشمول حکم این ماده قرار می‌گیرند، اما تفسیر عاقلانه چنین می‌نماید که سوءنیت شرط ضروری تحقق چنین جرمی است و «قصد التذاذ» باید مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر این، گویی ظاهر ماده تنها شامل فاعل می‌شود هرچند به نظر می‌رسد که اگر مفعول خود را با رضایت در معرض بوسه دیگری قرار دهد، مشمول ماده قرار می‌گیرد، اگرچه با قاعده تفسیر مضیق به نفع متهم سازگاری ندارد.

مواد مرتبط

• ماده ۲۳۷ قانون مجازات اسلامی

پیشینه

از مفهوم مخالف ماده ۱۲۳ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰، این گونه برداشت می‌شد که اگر طرفین خویشاوندی نسبی داشته باشند هرچند بدون ضرورت زیر یک پوشش برهنه قرار گیرند، مجازاتی نخواهند داشت، هرچند سوءنیت داشته باشند.

در فقه

بر اساس نظر فقهی امام خمینی، تعزیر می‌شود کسی که پسری را، بلکه حتی مردی یا زنی بالغ یا نابالغ را از روی شهوت ببوسد.

در رویه قضایی

• نظریه شماره 7/1402/307 مورخ 1402/05/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مرجع صالح جهت رسیدگی به بزه همجنس گرایی

نحوه اثبات قصد شهوت

قصد شهوت یک عمل درونی است، بنابراین اثبات اینکه به عنوان مثال بوسیدن از روی شهوت بوده یا خیر، دشوار است و اگر قرینه خارجی برآن دلالت نکند و مرتکب، توجیه قابل قبولی ارائه کند، حکم به برائت داده خواهد شد.

مقالات مرتبط

• بررسی ارزش اثباتی شهادت زنان و حکمت آن
• سیاست جنایی ایران در قبال بزهکاری افراد ترانس سکشوال

جستارهای وابسته

• لواط
• تفخیذ
• مساحقه
• حدود