ماده ۵۰ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۴۹ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۴۹ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۱ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۵۱ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۴۹ قانون تجارت]] | * [[ماده ۴۹ قانون تجارت]] | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۶: | ||
[[رده:اقسام مختلفه شرکت‌ها و قواعد آن‌ها]] | [[رده:اقسام مختلفه شرکت‌ها و قواعد آن‌ها]] | ||
[[رده:شرکت سهامی]] | [[رده:شرکت سهامی]] | ||
{{DEFAULTSORT:ماده 0250}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۲
 | این ماده بر اساس لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب ۱۳۴۷ نسخ شده است. |
ماده ۵۰ قانون تجارت: ماده ۵۰ - برای این که تعهد و تأدیه وجه سرمایه از طرف شرکاء ثابت شود باید مدیر شرکت وقوع آنرا بموجب نوشتة که بدایره ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت می‌سپارد و بثبت می‌رسد اعلام نماید و باید اسامی شرکاء را با مقداری از سرمایة که پرداخته شده با یک نسخه از اساسنامه و یکی از نسختین شرکتنامه بنوشته مزبور منضم نماید.