رای وحدت رویه شماره 23 مورخ 1364/8/14 هیات عمومی دیوان عالی کشور (قابل فرجام بودن دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری): تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1364 using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۲۶ قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۵۶]] | * [[ماده ۲۶ قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۵۶]] | ||
* [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] | * [[ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328|ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۴۳
رای وحدت رویه شماره ۲۳ مورخ ۱۳۶۴/۸/۱۴ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قابل فرجام بودن دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری):نظر به اینکه دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری از دعاوی موضوع قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۵۶ نمیباشد و از شمول ماده ۲۶ قانون مزبور خارج است؛ بنابراین آراء شعب بیست و یکم و بیست و پنجم دیوان عالی کشور که دادخواست فرجامی از احکام نخستین دادگاههای عمومی حقوقی در دعاویبه خواسته بیش از دویست هزار ریال اجور معوقه اماکن استیجاری را بر این مبنا پذیرفته و رسیدگی نمودهاند صحیح و منطبق با موازین تشخیص میشود. این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها در موارد مشابه لازمالاتباع است.