رای وحدت رویه شماره 689 مورخ 1385/4/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور (ارجاع پرونده جهت رسیدگی به مرجع صالح، در صورت عدم رعایت صلاحیت ذاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره ۶۸۹ مورخ ۱۳۸۵/۴/۲۰ هیات عمومی دیوان عالی کشور (ارجاع پرونده جهت رسیدگی به مرجع صالح، در صورت عدم رعایت صلاحیت ذاتی):'''طبق قوانین مصوب، [[صلاحیت]] [[دادگاه|دادگاه‌ها]] در امور کیفری از حیث رسیدگی تابع نوع [[مجازات]] و میزان آن است، بنابراین رسیدگی به [[تجدیدنظرخواهی]] [[شاکی]] در مورد [[اتهام]] [[متهم]] به ارتکاب [[قتل عمد]]، با توجه به نوع [[مجازات]] آن در صلاحیت [[دیوان عالی کشور]] است و رسیدگی به [[اعتراض]] معترض نسبت به [[رای قطعی|آرا قطعی]] با شعب تشخیص [[دیوان عالی کشور]] می‌باشد. علیهذا تا زمانی که رایی قطعیت حاصل نکرده، شعب تشخیص صالح به رسیدگی نخواهند بود، حال چنانچه به [[درخواست تجدیدنظر]] در مرجع غیرصالح رسیدگی ولی اعتراض فوق‌العاده نسبت به آن به شعبه تشخیص محول شده باشد، به این لحاظ که یک مرحله از رسیدگی در مرجع صالح انجام نگرفته و [[رای]] مرجع فاقد صلاحیت قانونی نیز بلااثر می‌باشد، [[اعاده پرونده]] جهت طرح در مرجع واجد صلاحیت صحیح و منطبق با قانون است. بنا به مراتب به نظر اکثریت اعضای هیات عمومی، رای شعبه چهل و دوم [[دیوان عالی کشور]] صحیح و قانونی تشخیص و به استناد [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری]] در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و [[دادگاه|دادگاه‌ها]] لازم‌الاتباع می‌باشد.

* [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸]]