ساخت دیوار حائل در سرزمین اشغالی فلسطین: دیوان بین‌المللی دادگستری به عنوان حافظ صلح و امنیت بین‌المللی
ساخت دیوار حائل در سرزمین اشغالی فلسطین: دیوان بین‌المللی دادگستری به عنوان حافظ صلح و امنیت بین‌المللی نام مقاله ای از امین زارع فر و حمید هاشمی است که در شماره پنجم (فروردین 1383) فصلنامه پژوهشهای حقوقی منتشر شده است.
چکیده
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 8 دسامبر 2003 طی قطعنامه‌ای از دیوان بین‌المللی دادگستری درخواست کرد تا سریعاً در خصوص آثار حقوقی ساخت دیوار در سرزمین اشغالی فلسطین مبادرت به صدور نظر مشورتی نماید. در 9 ژوئیه 2004، دیوان نظر خود را صادر و در آن ضمن احراز صلاحیت خود، با استناد به منشور ملل متحد، قطعنامه 2625 مجمع عمومی، حق تعیین سرنوشت ملت‌ها، کنوانسیون‌های حقوق بشری و حقوق بشردوستانه به ارزیابی مشروعیت ساخت دیوار پرداخت و اعلام کرد که ساخت دیوار در سرزمین اشغالی فلسطین غیرموجه بوده و لازم است که فوراً متوقف شود و اسرائیل نیز باید به جبران خسارات وارده بپردازد. به نظر دیوان سایر دولت‌ها نیز متعهد به عدم شناسایی این وضعیت، رفع موانع اعمال حق تعیین سرنوشت و تضمین رعایت مقررات کنوانسیون چهارم ژنو 1949 بوده و شورای امنیت ملل متحد نیز موظف است اقدامات دیگری را نیز در این خصوص اتخاذ نماید.
کلید واژه ها
- دیوان بین المللی دادگستری
- سازمان ملل متحد
- مجمع عمومی
- نظر مشورتی
- حق تعیین سرنوشت ملت ها
- حقوق بشر
- حقوق بشر دوستانه
- مسئولیت بین المللی
- فلسطین
- دیوار حائل
مواد مرتبط
- قطعنامه 2625 مجمع عمومی
- ماده 65 اساسنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد
- ماده 12 منشور ملل متحد
- ماده 2 منشور سازمان ملل متحد
- ماده 1 مشترک میثاق سال 1966
- ماده 22 میثاق جامعه ملل
- ماده 2 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 2 مشترک چهار کنوانسیون ژنو
- ماده 31 کنوانسیون حقوق راجع معاهدات 1969
- ماده 32 کنوانسیون حقوق راجع معاهدات 1969
- ماده 47 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 142 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- قطعنامه 237 شورای امنیت
- قطعنامه 271 شورای امنیت
- قطعنامه 446 شورای امنیت
- قطعنامه 681 شورای امنیت
- قطعنامه 799 شورای امنیت
- قطعنامه 904 شورای امنیت
- ماده 2 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 14 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 2 کنوانسیون حقوق کودک
- ماده 4 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
- قطعنامه 452 شورای امنیت 1979
- قطعنامه 465 شورای امنیت 1980
- ماده 43 کنوانسیون لاهه 1907
- ماده 46 کنوانسیون لاهه 1907
- ماده 52 کنوانسیون لاهه 1907
- ماده 6 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 47 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 49 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 52 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 53 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 59 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- ماده 9 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 17 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 12 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 6 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 7 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 10 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 11 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 12 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 13 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 16 کنوانسیون حقوق کودک
- ماده 24 کنوانسیون حقوق کودک
- ماده 28 کنوانسیون حقوق کودک
- ماده 27 کنوانسیون حقوق کودک
- ماده 4 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
- ماده 62 معاهده برلین 1878
- ماده 13 قیمومت فلسطین 1922
- ماده 8 موافقتنامه اردن-اسرائیل 1949
- ماده 51 منشور ملل متحد
- قطعنامه 1368 شورای امنیت
- قطعنامه 1373 شورای امنیت
- ماده 25 طرح کمیسیون حقوق بین الملل در خصوص مسئولیت دولت ها
- ماده 92 منشور ملل متحد
- ماده 1 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
- اصل 3 قانون اساسی
- اصل 154 قانون اساسی