ماده ۳۵۰ قانون آیین دادرسی کیفری
ماده ۳۵۰ قانون آیین دادرسی کیفری: در صورتي كه متهم داراي وكيل باشد ، جز در جرائم موضوع بندهاي ( الف ) ، ( ب ) ، ( پ ) و ( ت ) ماده ( 302 ) اين قانون و نيز در مواردي كه دادگاه حضور متهم را لازم تشخيص دهد ، عدم حضور متهم در جلسه دادگاه مانع از رسيدگي نيست .
فلسفه و مبانی نظری ماده
باور عمومی بر این است که متهم می تواند با واگذاری حق بیان تفصیلی خود به یک وکیل یا کارشناس حرفه ای، به نحو بهتری از حقوق خود دفاع کند.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
منتها در جرائم موضوع بندهاي ( الف ) ، ( ب ) ، ( پ ) و ( ت ) ماده ( 302 ) اين قانون و نيز در مواردي كه دادگاه حضور متهم را لازم تشخيص دهد، عدم حضور متهم در جلسه رسیدگی را باید مانعی برای رسیدگی دانست.[۲]
منابع
- ↑ فصلنامه حق دفتر دوم خرداد و شهریور 1364. شرکت سهامی روزنامه رسمی ایران، 1364. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1372344
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4700112