رأی وحدت رویه شماره 831 دیوان عالی کشور درباره امکان اعتراض شخص ثالث در فرضی که وی طرف دعوای تجدیدنظر خواهی نبوده است

نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۹ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''رای وحدت‌ رویه شماره ۸۳۱ مورخ ۱۴۰۲/۰۳/۰۲ هیات‌ عمومی دیوان ‌عالی ‌کشور''': با توجه به اصل نسبی بودن احکام دادگاه‌ها و اطلاق مواد ۴۱۷ و ۴۱۸ قا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

رای وحدت‌ رویه شماره ۸۳۱ مورخ ۱۴۰۲/۰۳/۰۲ هیات‌ عمومی دیوان ‌عالی ‌کشور: با توجه به اصل نسبی بودن احکام دادگاه‌ها و اطلاق مواد ۴۱۷ و ۴۱۸ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹، در مواردی که یکی از طرفین دعوای نخستین، طرف دعوای تجدیدنظر نبوده و به عنوان «ثالث» نسبت به رأی صادر شده از سوی دادگاه تجدیدنظر، اعتراض کرده است، به لحاظ آنکه وی در «دادرسی مرحله تجدیدنظر» که منتهی به صدور «رأی معترض‌عنه» شده، به عنوان یکی از طرفین، دخالت نداشته و حسب ادعا، همین رأی به حقوق وی خلل وارد آورده است، دعوای اعتراض ثالث مذکور قابل استماع است. بنا به مراتب، رأی شعبه هفتم دادگاه تجدیدنظر استان بوشهر که با این نظر انطباق دارد به اکثریت آراء، صحیح و قانونی تشخیص داده می‌شود.

این رأی طبق ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی، در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه‌ها و سایر مراجع، اعم از قضایی و غیر آن لازم‌الاتباع است.

مواد مرتبط