آزادی مشروط

آزادی مشروط به عنوان یکی از ابزار های فردی کردن مجازات ها محسوب میشود که طبق آن پس از مشاهده آثار اصلاح و تربیت مجرم در زندان طبق شرایطی شخص محکوم میتواند از این نهاد بهره مند شود. پیش بینی این نهاد علاوه بر سازگاری با اهداف کیفری، سبب صرفه جویی در مخارج عمویم زندان خواهد شد. همچنین محکوم را از فرهنگ مجرم‌ساز زندان دور نگه میدارد.

شرایط صدور

برای اعطای آزادی مشروط دادگاه باید شرایط ذیل را احراز نماید:

1. محکومیت به تحمل حبس های تعزیری؛ اعم از تعزیرات منصوص یا غیر منصوص شرعی.
2. نشان دادن حسن خلق و رفتار و همچنین احتمال عدم ارتکاب جرم در آینده
3. پرداخت خسارت یا تعیین سازوکاری برای آن
4. عدم استفاده از آزادی مشروط در محکومیت های قبلی
5. گذراندن بخشی از مجازات حبس

گفتنی است که در صورت اعطای آزادی مشروط همچنان آثار محکومیت بر جای خود باقی می ماند و در سجل کیفری شخص منعکس میشود.

رویه قضائی

اداره حقوقی قوه قضائیه در نظریه مشورتی شماره 7/4650 مورخ 1383/06/31 در خصوص مرجع اعطای آزادی مشروط بیان داشته: در صورتی که دادگاه تجدیدنظر به حکمی رسیدگی کرده باشد اعطای آزادی مشروط با همان دادگاه است ولی حکمی را که دیوان عالی کشور مورد تائید قرار داده با دادگاه بدوی صادرکننده رای است؛ زیرا دیوان عالی کشور جز نقض و ابرام رای محاکم وظیفه دیگری ندارد.

اداره حقوقی قوه قضائیه در نظریه مشورتی شماره 7/3209 بیان داشته: ملاک احتساب نصف و یک سوم، مجازات مقرر شده در دادنامه است نه مجازات تقلیل یافته بر اثر عفو.

اداره حقوقی قوه قضائیه در نظریه مشورتی شماره 7/3544 مورخ 1379/04/18 بیان داشته: اگر حکم اولیه دادگاه مجازات اعدام باشد (نه حبس) و به لحاظ عفو به حبس ابد تبدیل و سپس به پانزده سال حبس تقلیل یافته باشد؛ مشمول مقررات آزادی مشروط نیست.

مواد مرتبط

ماده 58 قانون مجازات اسلامی

ماده 56 قانون مجازات اسلامی

ماده 60 قانون مجازات اسلامی

ماده 61 قانون مجازات اسلامی

ماده 62 قانون مجازات اسلامی

ماده 63 قانون مجازات اسلامی