ماده ۲۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی

هرگاه کسی که درخواست سوگند کرده‌است از تقاضای خود صرف نظر نماید دادگاه با توجه به سایر مستندات به دعوا رسیدگی نموده و رأی مقتضی صادر می‌نماید.

توضیح واژگان

سوگند: سوگند اعلام اراده ای است که به موجب آن، شخص خدارا شاهد صداقت خود در اظهارات و التزامات بیان شده می‌گیرد.[۱]

پیشینه

با توجه به نسخ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ با قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۷۹ آیین نامه اتیان سوگند نیز که به استناد ماده ۴۶۹ قانون سابق (منسوخ) وضع شده بود اعتبار خود را از دست داده و منسوخ شده‌است.[۲]

مفاد این ماده در قانون سابق مشابهی ندارد.[۳]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

انصراف از درخواست سوگند مربوط به سوگندی است که طرف مقابل باید یاد کند و این انصراف در مورد سوگند استظهاری و سوگند تکمیلی معنا نخواهد داشت و در صورت امتناع از سوگند در موارد یاد شده ادعای فرد ساقط می‌شود. اما در مورد سوگند منکر با انصراف درخواست کننده ادعای او ساقط نمی‌شود؛ بلکه دادرس با توجه به سایر دلایل و مدارک حکم مقتضی را صادر می‌نماید.[۴][۵]

منابع:

  1. رحمان عمروانی. تعارض ادله اثبات دعوا در امور حقوقی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2274208
  2. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 460252
  3. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560344
  4. علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1250316
  5. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 460220