ماده ۱۰۱۳ قانون مدنی

ماده ۱۰۱۳ قانون مدنی: محکمه می‌تواند از امینی که معین می‌کند تقاضای ضامن یا تضمینات دیگر نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

کلیات توضیحی تفسیری واژگان

دادگاه می تواند جهت جلوگیری از تعدی و تفریط امین، از وی ضامن یا تضمینات کافی، اخذ نماید.

اخذ ضامن یا تضمین از امین، به منظور حفظ اموال غایب، و جلوگیری از تضییع و تلف آن، می باشد.

اخذ ضامن یا تضمین از امین، به منظور جلوگیری از ورود آسیب به اموال وی است.

اصطلاح (ضامن) در این ماده، به معنای رایج آن در قانون مدنی، استعمال نشده است؛ زیرا ضمان قبل از ایجاد دین، فاقد اثر است. بلکه منظور، ضمان به شرط ایجاد دین در آینده است. و ضامن موضوع این ماده را، نمی توان از نوع ضمان (ضم ذمه به ذمه) و یا (نقل ذمه به ذمه) دانست. زیرا در فرض مورد بحث، دینی بر ذمه امین، مستقر نگردیده؛ و ضمان از دین ناموجود نیز، باطل است. لذا ضمان موضوع این ماده را، می توان در قالب ماده 10 قانون مدنی، قابل توجیه دانست.

اگر امین نخواهد یا نتواند، تضمین بدهد؛ دراینصورت یا دادگاه، امین دیگری تعیین نموده؛ و یا درصورت وجود اعتماد کافی نسبت به امین، از اخذ تضمین صرف نظر می نماید.

نیازی به اخذ تضمین، از امین مشهور به عدالت و پرهیزکاری وجودندارد.

مقالات مرتبط

• اثرات غیبت غائب مفقود الاثر در اموال و حقوق خانوادگی