در قرن چهاردهم، وقف پول در آلمان مجاز بود. دادگاه‌های امپراطوری عثمانی نیز در اوایل قرن پانزدهم، وقف پول را جایز می‌دانستند. وقف پول در اواخر قرن شانزدهم، در سراسر آناتولی و جزیره بالکان، به وقف غالب تبدیل گشت. در اواسط قرن بیستم نیز، قانون مصر، وقف پول را به رسمیت شناخت.

در کشورهای مالایی زبان و سنگاپور نیز، وقف پول پذیرفته شده‌ است. در ترکیه، ایران، عراق، بنگلادش، بوسنی هرزگوین و فلسطین نیز، سوابقی از وقف پول، دیده می‌شود. [۱]

در دوازدهمین نشست مجمع فقه اسلامی وابسته به سازمان کنفرانس اسلامی که در سال ۲۰۰۰ تشکیل گردید؛ پذیرش وقف پول، مورد بحث قرار گرفت.[۲]

منابع

  1. سیدعلی کسایی. وقف پول. وقف میراث جاویدان، ش51، پاییز 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5109108
  2. سیدعلی کسایی. وقف پول. وقف میراث جاویدان، ش51، پاییز 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5109108