ماده 160 قانون امور حسبی

ماده 160 قانون امور حسبی: بعد از قطعیت حکم موت فرضی تامیناتی که از امین یا ورثه گرفته شده است مرتفع می شود.

مواد مرتبط

• ماده 1026 قانون مدنی

توضیح واژگان

حکم: در صورتی که رای دادگاه راجع به ماهیت دعوا بوده و قاطع باشد حکم نامیده می‌شود.

موت فرضی: به وضعیتی که مرگ کسی قطعی نبوده ولی به جهت پایان دادن به یک وضعیت متزلزل حقوقی، فوت او مفروض گردد؛ موت فرضی گویند.

امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می شود که مال غیر را به نفع مالک آن نگهداری می کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند و یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از عقود مذکور در قانون است، اطلاق می گردد.

ورثه: به کسی می گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می یابد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بعد از صدور حکم موت فرضی، وارثان مالک محسوب می شوند و دارایی و اموال غایب به حکم قانون به آنان منتقل می شود، نه ضامن معرفی می کنند و نه تضمین دیگری از آنان گرفته می شود. تضمینات قبلی نیز مرتفع می شود زیرا با انقضای مدتی که مانند غایب در آن مدت زنده نمی ماند و صدور حکم موت فرضی، ارث محقق می شود و اموال و دارایی غایب بابت سهم الارث به ورثه داده می شود و از کسانی که، ولو به ظاهر، مالک شناخته می شوند نباید تضمین گرفت. البته به نظر می رسد که مقصود قانونگذار از زوال تامینات هنگامی است که یا خسارتی بر اموال وارد نشده یا در صورت ورود جبران شده باشد. بنابراین نخست باید مسئله ورود خسارت یا عدم ورود آن بررسی و آن گاه درباره ارتفاع تامین و تضمین تصمیم گرفته شود.