ماده 175 قانون امور حسبی

نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۲ توسط راحله تخت روان (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ماده ۱۷۵ قانون امور حسبی: وقت مهر و موم را دادگاه به اشخاصی که ذی‌نفع بداند اطلاع می‌دهد ولی نباید این امر موجب تأخیر مهر و موم شود.

توضیح واژگان

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

از ذیل ماده ۱۷۵ قانون امور حسبی، استفاده می‌شود که چنانچه اطلاع دادن وقت مهر و موم به کسانی که ذی‌نفع در ترکه هستند موجب تأخیر در اقدام آن می‌گردد و در اثر این امر احتمال تضییع و تفریط در آن اموال می‌رود، دادگاه بدون اطلاع به آنان ترکه را مهر و موم خواهد نمود، مانند آن که هر گاه بعض از اشخاص ذی‌نفع در خارج از کشور یا محل اقامت آنان معلوم نیست یا به مسافت زیادی دور از دادگاه به سر می‌برند یا آن که قسمتی از آن‌ها ترکه منقولی است که احتمال داده می‌شود مورد دستبرد متصرفین قرار گیرد.[۲]

منابع

  1. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
  2. سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد سوم) (در شفعه، وصایا، ارث) (با تجدیدنظر، تصحیح کامل اضافات). چاپ 13. اسلامیه، 1376.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 16112