ماده 241 قانون امور حسبی

ماده 241 قانون امور حسبی: قیم محجور و امین غایب نمی توانند ترکه و دیون را به طور مطلق قبول نمایند ولی می توانند مطابق صورت تحریر ترکه قبول کنند.

مواد مرتبط

• ماده 240 قانون امور حسبی

توضیح واژگان

قیم: به کسی که به سفارش دادستان، برای حمایت از محجور،و نگهداری از او و اداره اموال وی تعیین می گردد؛ قیم گویند.

محجور: به کسی که حق تصرف در اموالش را ندارد، محجور گویند.

امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می شود که مال غیر را به نفع مالک آن نگهداری می کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند و یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از عقود مذکور در قانون است، اطلاق می گردد.

غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.

ترکه: یعنی قسمت مثبت دارایی به جامانده از متوفی.

دین: مال کلی ثابت در ذمه یک فرد، به نفع افراد دیگر را که به یکی از اسباب صحیح پدید می آید، دین می گویند.

تحریر ترکه: عبارت است از تعیین مقدار ترکه و دیون متوفی.

فلسفه و مبانی نظری ماده

دلیل این که افراد مذکور در ماده 241 قانون امور حسبی نمی توانند ترکه و دیون را به طور مطلق قبول کنند این است که قبول ترکه به طور مطلق به وسیله قیم و امین غایب ممکن است مسئولیتی برای غایب و محجور ایجاد نماید. بدون آن که فایده ای تصور شود این است که قیم فقط می تواند مطابق صورت تحریر ترکه قبول نماید.