ماده 273 قانون امور حسبی

ماده 273 قانون امور حسبی: کسی که ادعای طلبی نموده و طلب او تصدیق نشده باشد و نیز کسی که طلب او کسر شده یا حق رهن و یا حق رجحان او منظور نشده‌ می تواند در دادگاه صلاحیتدار اقامه دعوی نماید.

توضیح واژگان

رهن: عقدی است که به موجب آن مدیون مالی را برای وثیقه به داین می‌دهد.[۱]

حق: امتیازی است که قانون برای افراد به رسمیت می شناسد مانند حق آزادی بیان، حق مالکیت و ...[۲]

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می شود.[۳]

دعوا: عبارت است از اینکه شخصی به عنوان مدعی به دادگاه مراجعه و شخص دیگری را به عنوان مدعی علیه، طرف دعوا خود قرار داده و از وی موضوع خاصی را مطالبه نماید.[۴]

نکات توضیحی

در ماده 273 قانون امور حسبی به طلبکارانی پرداخته شده است که اصولا طلب آن ها اثبات نشده و یا دلیلی برای اثبات طلب خود نداشته اند و در نتیجه مدیر تصفیه طلب ادعایی ان ها را نپرداخته است. همچنین طلبکاری که میزان پرداخت شده به وی از میزان طلب ادعایی وی کمتر بوده و کسر شده است، حق دارند در دادگاه صلاحیتدار جهت اثبات طلب و وصول آن اقامه دعوا کنند.[۵]

منابع

  1. ماده 771 قانون مدنی
  2. عباس زراعت و محمدرضا معین. مقدمه علم حقوق (کلیات). چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6568808
  3. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
  4. محمدجواد صفار. تنفیذ معامله (ماهیت، شرایط و آثار). چاپ 2. جنگل، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2666444
  5. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6569128