انصراف: انصراف عبارت است از قطع علاقه، استنکاف، دست برداشتن، رها کردن ادعا، صرف‌نظر کردن از حق، عدم بهره‌گیری از امتیاز و حق تقدم یا هر فرصتی که شخص می‌تواند از کاستی‌ها یا بی‌نظمی یا از هر خطای دیگر بیشترین بهره را ببرد.[۱] همچنین، اینطور بیان شده‌است که انصراف با هر گونه رفتاری که بتوان از آن دست برداشتن از حق را استنباط کرد، تحقق می‌یابد. از جمله زمانی که کسی حق دارد انجام چیزی را بخواهد؛ لیکن از خواستن آن صرف‌نظر کند.[۲]

مواد مرتبط

منابع

  1. احمد امیرمعزی. داوری بین‌المللی در دعاوی بازرگانی. چاپ 3. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4624008
  2. احمد امیرمعزی. داوری بین‌المللی در دعاوی بازرگانی. چاپ 3. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4624004