نظریه شماره 1365/95/7 مورخ 1395/06/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۳ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=1365/95/7|شماره پرونده=883-26-95|تاریخ نظریه=1395/06/08}} '''استعلام''': چنانچه محکوم علیه دارای کارگاه تولیدی باشد لکن کارگاه در حال فعالیت نباشد آیا ابزار کار وی جزء مستثنیات دین محسوب می شود یا خیر؟ == نظریه مشورتی ا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

استعلام: چنانچه محکوم علیه دارای کارگاه تولیدی باشد لکن کارگاه در حال فعالیت نباشد آیا ابزار کار وی جزء مستثنیات دین محسوب می شود یا خیر؟

نظریه مشورتی 1365/95/7
شماره نظریه۱۳۶۵/۹۵/۷
شماره پرونده۸۸۳-۲۶-۹۵
تاریخ نظریه۱۳۹۵/۰۶/۰۸

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

وسایل و ابزار کار مذکور در بند ه ماده ۲۴ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب ۱۳۹۴، وسایل و ابزار کاری است که محکوم علیه برای امرار معاش ضروری خود و افراد تحت تکفلش به آن احتیاج دارد. بنابراین اگر کارگاه تولیدی در مدت قابل توجهی در حال فعالیت نباشد، وسایل و ابزار مزبور به طور معمول برای امرار معاش محکوم علیه و افراد تحت تکفل وی ضروری تلقی نمی گردد و در نتیجه توقیف و مزایده آنان بلامانع است. با این حال، تشخیص مصداق حسب مورد بر عهده مرجع قضایی رسیدگی کننده است.