نظریه شماره 98-186/1-30 مورخ 1398/02/04 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

استعلام: بر اساس ماده ۲۵ ق م ا) محکومیت قطعی کیفری در جرایم عمدی پس از اجرای حکم یا مشمول مرور زمان در مدت مقرر در این ماده محکوم را از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات محکوم می کند ماده ۱۰۷ ق م ا) نیز در ۵ بند مرور زمان اجرای مجازات را پیش بینی کرده است با توجه به این دو ماده قانونگذار در زمینه محرومیت از حقوق اجتماعی به عنوان کیفر تبعی در فاصله زمانی قطعیت حکم صادره و مشمول مرور زمان سکوت کرده است.

شماره نظریه	۹۸-۱۸۶/۱-۳۰
شماره پرونده	۹۸-۱۸۶/۱-۳۰ک
تاریخ نظریه	۱۳۹۸/۰۲/۰۴

سوال: چنانچه در جرم تعزیری درجه ۴ حکم قطعی صادر شود در فاصله زمانی ۱۵ ساله از تاریخ قطعیت حکم تا شمول مرور زمان اجرای حکم آیا محکوم علیه از حقوق اجتماعی مذکور در ماده ۲۶ محروم خواهد بود و یا اینکه محرومیت از حقوق اجتماعی منوط به اجرای حکم است و محکوم علیه در مدت زمانی بین قطعیت حکم مشمول مرور زمان کماکان از حقوق اجتماعی بهرمند است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

با توجه به ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، محکومیت قطعی در جرایم عمدی به مجازات های مذکور در بندهای سه گانه ماده مزبور، "پس از اجرای حکم" یا "شمول مرور زمان"، محکوم علیه را در مدت های مقرر در ذیل این ماده از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات تبعی محروم می کند؛ بنابراین، تا زمانی که حکم محکومیت قطعی، اجرا یا مشمول مرور زمان نشده است، مجازات تبعی موضوع ماده مزبور قابل اجرا نیست؛ لذا مبدأ محاسبه مدت مجازات تبعی به شرح مقرر در بندهای ذیل ماده مذکور، تاریخ اتمام اجرای محکومیت (مجازات اصلی) یا شمول مرور زمان است.