ماده ۳ قانون بیمه بیکاری
ماده ۳ قانون بیمه بیکاری: بیمه بیکاری به عنوان یکی از حمایت های تامین اجتماعی است و سازمان تامین اجتماعی مکلف است با دریافت حق بیمه مقرر، به بیمه شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می شوند مقرری بیمه بیکاری پرداخت نماید.
توضیح واژگان
مقرری( مزایای) بیمه بیکاری: افرادی که برای امرار معاش خود کار می کنند با از دست دادن یایدا نکردن کار به مزایای جایگزین درآمدی نیاز خواهند داشت. از این رو مزایایی با عنوان مزایای بیکاری به این دسته از افراد تعلق می گیرد. این مزایا معمولا در قالب طرح های بیمه اجتماعی و مساعدت های اجتماعی ارائه می شوند.[۱]
فلسفه و مبانی نظری
در خصوص بیکاری باید گفت هرچند رفع مشکل بیکاری امکان پذیر نیست ولی با اجرای بیمه بیکاری می توان آثار و عواقب منفی بیکاری را کاهش داد. هدف از تصویب قانون بیمه بیکاری نیز، حمایت موقتی کارگر در زمان بیکاری وی می باشد. [۲]
منابع
- ↑ فراز فیروزی مندی و سمیره احمدی. تأمین اجتماعی مقدمه ای بر اصول اساسی. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4739932
- ↑ علی اکبر حکم آبادی. حمایت های قانونی از اشتغال با تکیه بر بیمه بیکاری. دانشگاه تهران، 1376. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4066520