ماده ۶ قانون بیمه بیکاری

ماده ۶ قانون بیمه بیکاری: بیمه شدگان بیکار در صورت احراز شرایط زیر استحقاق دریافت مقرری بیمه بیکاری را خواهند داشت:

الف - بیمه شده قبل از بیکار شدن حداقل (۶) ماه سابقه پرداخت بیمه را داشته باشد. مشمولین تبصره (۲) ماده (۲) این قانون از شمول این بند مستثنی می باشد.

ب - بیمه شده مکلف است ظرف (۳۰) روز از تاریخ بیکاری با اعلام مراتب بیکاری به واحدهای کار و امور اجتماعی آمادگی خود را برای اشتغال به کار تخصصی و یا مشابه آن اطلاع دهد. مراجعه بعد از سی روز با عذر موجه و با تشخیص هیات حل اختلاف تا سه ماه امکان پذیر خواهد بود.

ج - بیمه شده بیکار مکلف است در دوره های کارآموزی و سواد آموزی که توسط واحد کار و امور اجتماعی و نهضت سوادآموزی و یا سایر واحدهای ذیربط با تایید وزارت کار و امور اجتماعی تعیین می شود شرکت نموده و هر دو ماه یکبار گواهی لازم در این مورد را به شعب تامین اجتماعی تسلیم نماید.

تبصره ۱ - کارگرانی که در زمان دریافت مقرری بیمه بیکاری به شغل یا مشاغلی گمارده می شوند که میزان حقوق و مزایای آن از مقرری بیمه بیکاری متعلقه کمتر باشد مابه التفاوت دریافتی بیمه شده از حساب صندوق بیمه بیکاری پرداخت خواهد شد.

تبصره ۲ - مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری جزء سوابق پرداخت حق بیمه، بیمه شده از نظر بازنشستگی، از کارافتادگی و فوت محسوب خواهد شد.

مطالعه تطبیقی

در بسیاری از کشورها افراد متقاضی بیمه بیکاری، موظف به حضور در انواع آموزش های شغلی هستند. همجنین ذینفعان مزایای بیکاری باید در تمامی بررسی هایی که به منظور ارتقای فرصت های استقرار مجدد آنها در بازار کار انجام می شود، شرکت داشته باشند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین‌

در خصوص مدت زمان پرداخت بیمه نکته حائز اهمیت این است که ضرورت ندارد پرداخت شش ماه حق بیمه مقرر در قانون از طرف کارگاهی که بیکاری از آن ناشی شده پرداخت شده باشد تا کارگر مشمول بیمه بیکاری شود بلکه جمع مدت پرداخت حق بیمه در کارگاه های مختلف مبنای محاسبه مقرری قرار می گیرد.

نکات توضیحی

شخص بیکار مشمول مزایای بیمه بیکاری باید در مراکز کاریابی دولتی ثبت نامه کند. علاوه بر این ممکن است مکلف باشد با ارائه مدارک منظم در خصوص تقاضا در یافتن شغل به مقامات ذی صلاح اثبات نماید که در جستجوی کار است.

رویه های قضایی

رای شماره 8 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص برقراری مستمری ایام بیکاری

تاریخ 1383/01/16 کلاسه پرونده 227/18

رای هیات عمومی: با عنایت به ماده 21 قانون کار و مدلول دادنامه های شماره 238 مورخ 1382/3/4 هیات عمومی دیوان متضمن قطع رابطه استخدامی با کارفرما به واسطه انقضاء مدت کار و اینکه تنظیم قرارداد کار و تعیین شرایط آن از جمله مدت قرارداد مبتنی بر توافق و تراضی طرفین است. بیکاری کارگر به لحاظ خاتمه مدت قراردادکار از مصادیق اخراج بدون میل و اراده کارگر محسوب نمی شود تا مورد از مصادیق ماده 2 قانون بیمه بیکاری مصوب 1369 تلقی گردد.