رای دادگاه درباره حدود اعتبار قراردادهای عادی مربوط به عقد شرکت (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۰۱۰۰۶۶۸)

نسخهٔ تاریخ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۳ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات رای دادگاه تجدیدنظر (حقوقی)|شماره دادنامه=۹۳۰۹۹۷۰۲۲۰۱۰۰۶۶۸|تاریخ دادنامه=۱۳۹۳/۰۵/۲۶|نوع رأی=رأی شعبه|تاریخ شعبه=شعبه ۱ دادگاه تجدید نظر استان تهران|قاضی=حسینی{{سخ}}صادقی{{سخ}}رضایی نژاد|موضوع=حدود اعتبار قراردادهای عادی مربوط به...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره حدود اعتبار قراردادهای عادی مربوط به عقد شرکت: مواد ۴۷ و ۴۸ قانون ثبت مربوط به ارائه سند عادی در مقابل اسناد رسمی است و به این معنا نیست که قراردادهای عادی مربوط به عقد شرکت مرتبط موردپذیرش محاکم و یا ادارات نباشند.

رای دادگاه تجدیدنظر شماره
شماره دادنامه۹۳۰۹۹۷۰۲۲۰۱۰۰۶۶۸
تاریخ دادنامه۱۳۹۳/۰۵/۲۶
نوع رأیرأی شعبه
نوع مرجعدادگاه تجدیدنظر استان
گروه رأیرای حقوقی
موضوعحدود اعتبار قراردادهای عادی مربوط به عقد شرکت
قاضیحسینی
صادقی
رضایی نژاد

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دعوای آقای م.ب. با وکالت خانم ن.م. و آقای پ.م. علیه شرکت مهندسی ب. مبنی بر مطالبه وجه قراردادی به میزان شش صد و هشتادودو میلیون و دویست و پنجاه هزار ریال با احتساب کلیه خسارات قانونی بر این مبنا که آقای خواهان مدعی است به موجب قرارداد مشارکت نامه پیوست خوانده مکلف است سود سالانه را که از اجرای پروژه حاصل می شود به قدر سهم خواهان به مدت پنج سال به وی پرداخت نکرده است نظر به اینکه منشأ اصلی دعوی خواهان قرارداد مشارکت پیوست دادخواست است که در ضمن یک سند رسمی تنظیم شده است نظر به اینکه مطابق حکم صریح مواد ۴۷ و ۴۸ قانون ثبت اولا در مورد مشارکت نامه (به طبع اعم از مدنی و تجاری) تنظیم سند رسمی و ذکر مفاد قرارداد در آن ضروری است و ثانیا مطابق قواعد مذکور دادگاه ها به صراحت از پذیرفتن سند عادی در مورد این گونه دعاوی منع شده اند پس چه چیزی جز؛ بی توجهی محاکم قضایی به این قواعد آمره موجب شده تا اسناد رسمی در این گونه موارد رواج نداشته باشد درحالی که قواعد فوق هیچ پیچیدگی ندارند اما عدم اعمال آن توسط محاکم قضایی موجب رواج قراردادهای عادی در موضوعات مشمول احکام مواد ۴۶ تا ۴۸ قانون ثبت شده است این در حالی است که تنظیم سند رسمی که اتفاقا هزینه کمی هم دارد علاوه بر تقویت اثبات دعاوی ناشی از آن با نظارت ۱- کارشناس حقوق صورت می گیرد و البته بسیاری اهداف دیگر که قواعد فوق در پی آن بوده اند فی الجمله دعوی خواهان با قواعد فوق قابل جمع نیست و دادگاه به استناد مواد در پیش گفته و قاعده مقرر در ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم استماع دعوی خواهان را صادر می نماید رأی صادره حضوری است و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.

رییس شعبه ۳۶ دادگاه عمومی حقوقی تهران رضایی نژاد

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

تجدیدنظرخواهی آقای م.ب. با وکالت خانم ن.م. به طرفیت شرکت مهندسی ب. از دادنامه شماره ۰۴۵۰-۹۳۰ مورخ ۸/۲/۹۳ شعبه ۳۶ دادگاه حقوقی تهران که به موجب آن قرار عدم استماع دعوی صادرشده موجه و قابل پذیرش است زیرا استدلال دادگاه محترم مبنی بر اینکه قرارداد مشارکت چون به صورت عادی تنظیم شده و مربوط به شرکتی است که به صورت رسمی به ثبت رسیده لذا مورد پذیرش نیست و همچنین استدلال و استناد به مواد ۴۷ و ۴۸ قانون ثبت برای اثبات فرضیه فوق خلاف موازین قانونی است و آنچه از مواد فوق مستفاد می گردد ارائه سند عادی در مقابل اسناد رسمی است نه اینکه قراردادهای مرتبط به اسناد رسمی هم مورد پذیرش محاکم و یا ادارات نباشند و نیز استدلال فوق با اصل پذیرش محاکم به عنوان مرجع عام تظلمات در تنافی است لذا با وصف موجود قرار صادره نقض و مستندا به ماده ۳۵۳ قانون آیین دادرسی مدنی جهت رسیدگی ماهوی به دادگاه محترم بدوی اعاده می گردد این رأی قطعی است.

مستشاران شعبه ۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران

صادقی حسینی