ماده ۹۸۳ قانون مدنی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۸ توسط Karandish (بحث | مشارکت‌ها)

ماده ۹۸۳ قانون مدنی: درخواست تابعیت باید مستقیماً یا به توسط حکام یا ولات به وزارت امور خارجه تسلیم شده و دارای منضمات ذیل باشد:

  1. سواد مصدق اسناد هویت تقاضاکننده و عیال و اولاد او.
  2. تصدیقنامه نظمیه دایر به تعیین مدت اقامت تقاضاکننده در ایران و نداشتن سوء سابقه و داشتن مکنت کافی یا شغل معین برای تأمین معاش. وزارت امور خارجه در صورت لزوم اطلاعات راجعه به شخص تقاضاکننده را تکمیل و آن را به هیئت وزرا ارسال خواهد نمود تا هیئت مزبور در قبول یا رد آن تصمیم مقتضی اتخاذ کند. در صورت قبول شدن تقاضا، سند تابعیت به درخواست‌کننده تسلیم خواهد شد.

مطالعات تطبیقی

متقاضی تابعیت کره جنوبی، باید حداقل پنج سال، در این کشور اقامت داشته باشد؛ و از قانون مدنی این کشور پیروی نموده؛ و دارای رفتاری مناسب بوده؛ و قدرت تأمین هزینه‌های خود را، داشته باشد؛ و مجوز تابعیت را، از وزارت دادگستری دریافت نماید و …[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

شرایط تحصیل تابعیت ایران، عبارتند از: اقامت، لیاقت و مکنت،[۲] برای اینکه اشخاصی که تابعیت ایران را، کسب می‌کنند؛ بر جامعه ما تحمیل نگردند؛ باید از توانایی فراهم نمودن هزینه‌های زندگی، یا شغلی جهت تأمین این هزینه‌ها، برخوردار باشند،[۳] همچنین سربازان فراری، و اشخاص مبتلا به برخی محکومیت‌های کیفری سیاسی و غیرسیاسی، شایستگی و لیاقت و شرایط اخلاقی لازم، جهت تحصیل تابعیت ایران را ندارند.[۴]

مسئولیت وزرا در این ماده، سیاسی است،[۵] و هیئت وزرا، در رابطه با وظایف مندرج در این ماده، نیازی به استدلال پیرامون نحوه اظهارنظر خود ندارد.[۶][۷]

شایان ذکر است که تحصیل تابعیت ایران، منوط به سلب تابعیت قبلی متقاضی نمی‌باشد؛ مگر در صورت وجود معاهدات متقابل، بین ایران و دولت متبوع وی.[۸]

مذاکرات تصویب

یکی از نمایندگان مجلس، صحت مزاج را نیز، به عنوان یکی از شرایط تحصیل تابعیت ایران، پیشنهادنمود؛ که با نظر وی، مخالفت شد،[۹] همچنین یکی از نمایندگان مجلس، پیشنهاد نمود که شرط اقامت پنج سال مذکور در این ماده، در مورد اشخاص مشمول ماده ۹۸۰، استثنا شود، وزیر عدلیه عنوان نمود که این ماده، تعارضی با ماده ۹۸۰ نداشته؛ و نیازی به چنین کاری نیست،[۱۰] علاوه بر این یکی از نمایندگان مجلس، پیشنهاد نمود که برای اشخاص ایرانی الاصل، شرط اقامت، از پنج سال به سه سال، کاهش بیابد.[۱۱]

منابع

  1. حسین آل کجباف. تابعیت در ایران و سایر کشورها. چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1272428
  2. محمد نصیری. حقوق بین‌الملل خصوصی (جلد اول و دوم) (کلیات، تابعیت، اقامتگاه) (وضع اتباع بیگانه و تعارض قوانین و دادگاه‌ها). چاپ 23. آگه، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 151552
  3. محمد نصیری. حقوق بین‌الملل خصوصی (جلد اول و دوم) (کلیات، تابعیت، اقامتگاه) (وضع اتباع بیگانه و تعارض قوانین و دادگاه‌ها). چاپ 23. آگه، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 151596
  4. محمد نصیری. حقوق بین‌الملل خصوصی (جلد اول و دوم) (کلیات، تابعیت، اقامتگاه) (وضع اتباع بیگانه و تعارض قوانین و دادگاه‌ها). چاپ 23. آگه، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 151588
  5. سیدجلال الدین مدنی. حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت). چاپ 5. پایدار، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 325712
  6. محمد سهرابی. حقوق بین‌الملل خصوصی (تابعیت، اقامتگاه، وضع اتباع بیگانه و تعارض قوانین). چاپ 1. گنج دانش، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1050256
  7. محمد نصیری. حقوق بین‌الملل خصوصی (جلد اول و دوم) (کلیات، تابعیت، اقامتگاه) (وضع اتباع بیگانه و تعارض قوانین و دادگاه‌ها). چاپ 23. آگه، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 151532
  8. محمود سلجوقی. حقوق بین‌الملل خصوصی (جلد اول) (کلیات، تابعیت، اقامتگاه، وضعیت بیگانگان). چاپ 7. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 159192
  9. احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهش‌های مجلس شورا ی اسلامی، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 222872
  10. احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهش‌های مجلس شورا ی اسلامی، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 223792
  11. احمدرضا نائینی. مشروح مذاکرات قانون مدنی. چاپ 1. مرکز پژوهش‌های مجلس شورا ی اسلامی، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 223792