تقسیم
تقسیم در لغت به معنای جداسازی است. در اصطلاح حقوقی دارای دو معنای عام و خاص می‌باشد. معنای عام تقسیم شامل دو مفهوم تفکیک و افراز می‌گردد و معنای خاص آن معادل همان افراز است. در معنای عام، تقسیم یعنی؛ 1.جداسازی و قطعه قطعه کردن یک زمین واحد خواه دارای مالک واحد باشد یا دارای چند مالک باشد (تفکیک) و 2.تعیین و تفکیک حصه‌ی هر یک از شرکای مال مشاع و تبدیل مال از مشاع به مفروز (افراز). همانطور که گفته شد تقسیم در معنای خاص معادل همان افراز است و یعنی تعیین حصه‌ی هریک از شرکای مال مشاع به نحو معین و ازاله‌ی اشاعه.[۱][۲][۳][۴]
مواد مرتبط
منابع
- ↑ ابوالحسن محمدی. بایسته های متون فقه (جلد اول). چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6666444
- ↑ علی سرخی. حقوق مدنی (تقسیم اموال مشترک). چاپ 1. فکرسازان، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6666456
- ↑ علیرضا باریکلو. حقوق مدنی (جلد هفتم) (عقود معین-بخش دوم) (عقود مشارکتی، توثیقی و غیر لازم). چاپ 1. مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6666460
- ↑ محمدرضا سماواتی پور. نگرشی کاربردی به قانون افراز و فروش املاک مشاع. چاپ 1. مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6666464