دخول به معنای مجامعت و وطی است. به عبارت دیگر، همان رابطه‌ی زناشویی را دخول گویند.[۱] همچنین در قانون از آن به نزدیکی نیز تعبیر شده است.[۲][۳]

مواد مرتبط

منابع

  1. میرزاابوالقاسم قمی. جامع الشتات (جلد اول) (کتاب التجاره). چاپ 1. دانشگاه حقوق و علوم سیاسی، 1379.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655908
  2. ماده ۱۱۵۵ قانون مدنی
  3. محسن ناظمی زاده و مجتبی نیک دوستی. شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح. مجله حقوقی دادگستری شماره 82 تابستان 1392، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655916