اصل استصحاب
اصل استصحاب یکی از اصول عملیه عام بوده و به معنای حکم به استمرار بقای متیقن سابق است. در تعریف آن از عبارت ((ابقای ما کان)) نیز استفاده می‌گردد. یعنی هرگاه نسبت به امری در گذشته یقین داشته باشیم و در حال حاضر نسبت به آن شک پیدا کنیم به شک جدید خود اعتنا نکرده و مطابق همان یقین سابق عمل می‌نماییم. [۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸]
مواد مرتبط
منابع
- ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد اول). چاپ 3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6668988
- ↑ فهیمه ملک زاده. دانشنامه حقوقی (آیین دادرسی کیفری-مدنی). چاپ 1. مجد، 1395. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6668992
- ↑ عباس زراعت. مبانی استنباط حقوق. چاپ 1. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6668996
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. فرهنگ عناصر شناسی (حقوق مدنی، حقوق جزا). چاپ 1. گنج دانش، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6669000
- ↑ حسن رضازاده. درس نامه اصول فقه (جلد دوم) (ترجمه و شرح فارسی الوسیط فی اصول الفقه). چاپ 1. فکرسازان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6669004
- ↑ رسول ملکوتی. درآمدی بر اصول فقه اصول لفظیه عملیه و تعارض ادله. چاپ 1. مجد، 1398. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6669008
- ↑ حسن ره پیک. مقدمه علم حقوق. چاپ 9. خرسندی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6669012
- ↑ فرهنگ نامه علوم اسلامی اصول فقه. چاپ 3. پوهشگاه علوم و فرهنک اسلامی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6669016