روش ارزیابی موردی خسارت
امروزه در حقوق بسیاری از کشورها با استناد به اصل جبران کامل خسارات، از «روش ارزیابی موردی خسارت» یا «روش ارزیابی شخصی خسارت» برای تقویم و جبران خسارت‌های بدنی دفاع می‌شود. در این دیدگاه، پس از وقوع حادثه، به ارزیابی خسارت‌های وارده پرداخته می‌شود (دیدگاه پسینی) در مقابل، در برخی از نظام‌ها از «روش ارزیابی مقطوع خسارت» و «روش ارزیابی نوعی خسارت» برای تقویم صدمات جسمانی استفاده می‌گردد. بر مبنای این نگرش، پیش از وقوع حادثه، میزان خسارت قابل جبران به صورت مقطوع تعیین می‌شود (دیدگاه پیشینی).[۱]
منابع
- ↑ جواهرکلام, محمدهادی (پاییز ۱۳۹۹). "معیار ارزیابی «خسارت‌های بدنی»: نظام ارزیابیِ مقطوع یا موردی؛ مطالعه تطبیقی در حقوق اسلام، ایران، فرانسه و انگلستان". فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی. 3 (8): 54–92. doi:10.22034/law.2021.525117.1047. ISSN 2981-1805.