کانون های جرم خیز
اصطلاح کانون های جرم خیز اولین بار توسط شرمن، کارتین و برگر در سال 1969 و برای تحلیل مکانی بزهکاری مورد استفاده قرار گرفت. این واژه بیانگر یک مکان یا محدوده جغرافیایی است که میزان بزهکاری در آن بسیار بالاست. حدود این مکان می تواند بخشی از یک شهر، یک محله، چند خیابان و حتی ممکن است یک خانه یا یک مجتمع مسکونی باشد. برخی نیز در تعریف کانون های جرم خیز آن را معادل مکان های کوچک با تعداد جرم زیاد قابل پیش بینی، حداقل در یک دوره زمانی یکساله دانسته اند.[۱]
منابع
- ↑ حسینی, سید محمد; ابراهیم زرندی, محمد احسان (2012-12-23). "جزیه و تحلیل جغرافیایی جرایم مواد مخدر در شهر کرمان". فصلنامه پژوهش حقوق کیفری. 1 (2): 93–122. ISSN 2345-3575.