ماده 3 قانون معادن

ماده ۳ قانون معادن: اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰ - مواد معدنی به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

الف)(اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰) مواد معدنی طبقه یک عبارتند از:

سنگ آهک، سنگ گچ، شن و ماسه، خاک رس، صدف دریایی، پوکه معدنی، نمک آبی و سنگی، مارن، سنگ لاشه ساختمانی و نظایر آنها

ب)(اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰) مواد معدنی طبقه دوم عبارتند از:

۱– مواد معدنی آهن، طلا، کرم، قلع، جیوه، سرب، روی، مس، تیتانیم، آنتیموان، مولیبدن، کبالت، تنگستن، کادمیوم و سایر فلزات

۲– نیتراتها، فسفاتها، بوراتها، نمکهای قلیایی، سولفاتها، کربناتها، کلروریتها به استثناء مواد یاد شده در طبقه یک و نظایر آنها

۳– میکا، گرافیت، تالک، کائولن، نسوزها، فلدسپات، سنگ و ماسه سیلیسی، پرلیت، دیاتومیت، زئولیت، بوکسیت، خاک سرخ، خاک زرد، خاکهای صنعتی و نظایر آنها

۴– سنگها و کانیهای قیمتی و نیمهقیمتی مانند الماس، زمرد، یاقوت، یشم، فیروزه، انواع عقیق و امثال آنها.

۵ – انواع سنگهای تزئینی و نما(اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)

۶ – انواع زغال سنگها و شیلها، قیر طبیعی و سنگ آسفالت طبیعی(اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)

۷– مواد م–عدنی قابل استحصال از آبها و نیز گ–ازهای معدنی به استثناء گازهای هیدروکربوری(اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)

۸(الحاقی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– مواد معدنی موجود در فلات قاره

پ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– مواد معدنی طبقه سه عبارتند از:

کلیه هیدروکربن ها، به استثناء زغال سنگ مانند: نفت خام، گاز طبیعی، پلمه سنگهای نفتی، ماسه های آغشته به نفت و امثال آنها

ت (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– مواد معدنی طبقه چهار عبارت هستند از:

کلیه مواد پرتوزا اعم از اولیه و ثانویه.

تبصره ۱ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– طبقه آن دسته از مواد معدنی که در این ماده مشخص نشده یا مورد تردید باشد و نیز طبقه موادی شامل چند ماده از یک طبقه و موادی از طبقه دیگر، برحسب نوع، اهمیت و ارزش این مواد به پیشنهاد وزارت صنعت، معدن و تجارت و تصویب شورای عالی معادن تعیین می شود.

تبصره۲(الحاقی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– آیین نامه اجرائی درموارد اختلاط مواد طبقه یک تا سه با مواد طبقه چهار، نحوه بهره برداری و ادامه فعالیت، به پیشنهاد مشترک وزارت صنعت، معدن و تجارت و سازمان انرژی اتمی ایران ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون به تصویب هیأت وزیران می رسد.