ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی

ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی: مادر مجبور نیست که به طفل خود شیر بدهد مگر در صورتی که تغذیهٔ طفل به غیر شیر مادر ممکن نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

لباء یا آغوز، نخستین شیری است که بعد از ولادت طفل، وارد سینه مادر می‌گردد.

پیشینه

به موجب قانون احوال شخصیه تونس و عراق، رضاع طفل، حق و وظیفه مادر است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

رضاع طفل، از جمله اموری است که نه مادر، وظیفه ای در اتیان آن دارد؛ و نه پدر نوزاد، می‌تواند وی را، ملزم به شیر دادن به فرزند خود نماید. مادر در صورت شیر دادن به طفل خویش، پس از دو سالگی وی، نمی‌تواند از شوهر، درخواست حق‌الزحمه نماید؛ زیرا در این دوران، دیگر کودک، احتیاج به شیر مادر ندارد؛ مگراینکه برای درمان بیماری وی، ضرورت داشته باشد که مادر، او را شیر دهد؛ که در اینصورت اجرت مادر، به عنوان هزینه درمان طفل، جزئی از نفقه اقارب محسوب شده؛ و باید به او پرداخت گردد.

زن، در مقابل رضاع فرزند، حق دارد از شوهر خویش، حق‌الزحمه مطالبه نماید؛ مگراینکه ثابت گردد با قصد تبرع، اقدام به شیردهی بچه نموده‌است.

مبنای وضوع این ماده، حمایت از زن، و جلوگیری از بهره‌کشی توسط شوهر او است.

درصورت فوت پدر طفل، ورثه او، ملزم به تأدیه اجرت رضاع مادر هستند.

رضاع طفل توسط مادر، از وظایف مربوط به حضانت، به‌شمار نمی‌آید. و رضاع طفل، حق مادر محسوب می‌گردد نه وظیفه او مگر در موارد استثنایی.

پدر، نمی‌تواند از رضاع طفل توسط مادر، جلوگیری نماید؛ مگر جهت رفع زیان از فرزند، و به موجب حکم دادگاه.

سوابق فقهی

مادر مکلف است لباء یا آغوز را، تا سه روز، به طفل بخوراند.

مادر، فقط بابت رضاع طفل تا دوسالگی، حق مطالبه اجرت دارد.

مستحب است که رضاع طفل، توسط مادر او صورت گیرد.

مقالات مرتبط

تأثیر جنبش‌های فمینیسم بر تحول مفهوم خانواده