تفویت منافع به معنای جلوگیری از ایجاد منافع محقق الوقوعی می‌باشد که اگر فعل زیانبار نبود قطعا (نه به احتمال زیاد یا به احتمال کم) محقق می‌شد.[۱] همچنین، در خصوص تفویت منفعت چنین بیان شده است که منظور منفعتی است که در اثر پیدایش فعلی تفویت می‌شود و بر دو قسم محقق و محتمل تقسیم می‌شود.[۲]

مواد مرتبط

منابع

  1. سکینه کرمی. تحلیل فقهی - حقوقی خسارت ناشی از تفویت منفعت. پژوهش های فقه و حقوق اسلامیپاییز 1391 شماره 29، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6657840
  2. محمدعلی سامت. فوت منفعت یا عدم النفع در حقوق ایران و اسلام. مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی سابق دوره 42 زمستان 1377، 1377.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6074444