ماده ۳۷۱ قانون مجازات اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۱ توسط 210497022 (بحث | مشارکت‌ها)

هرگاه کسی آسیبی به شخصی وارد کند و بعد از آن دیگری او را به قتل برساند قاتل همان نفر دوم ‌است اگر چه آسیب سابق به تنهایی موجب مرگ می‌ گردید و اولی فقط به قصاص عضو محکوم می‌ شود.

پیشینه

سابقاً ماده 216 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 در این خصوص وضع شده بود.4135296

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده از جمله مواد مرتبط با بحث رابطه سببیت است که ناشی از پذیرش این نکته است که هر ضربه ای که خود به تنهایی برای حصول نتیجه مجرمانه کافی باشد، مسئولیت ضاربان بعدی را سلب می کند.356524 گروهی نیز توجیه این حکم را مبتنی بر پذیرش اقوی بودن سبب از مباشر در چنین قتلی می دانند.426052 در هر صورت حکم این ماده را باید منحدود و منحصر به مواردی نمود که مرگ مستند به هر دو جنالیت نبوده باشد، چرا که در این صورت هر دو جانی قصاص می شوند.707680 همچنین چنناچه جراحت اول به هر دلیل التیام یافته و جراحت دوم منجر به مرگ شود، نفر اول به پرداخت دیه و نفر دوم به قصاص محکوم می شود.707684 البته باید تاکید شود در فرضی که عواملی نظیر بیماری ها یا غفلت مجنی علیه در معالجه و ... در درجه ای باشد که خود تبدیل به یک عامل مستقل موثر در نتیجه گردد و عرف نیز این اعمال را سهل انگارانه و موثر در تحقق مرگ بداند 353200 منتسب کردن این نتیجه به وارد کننده اسیب اولیه دشوار است.353696

سوابق فقهی

این ماده مستند به قول مشهور فقها است. البته نظر مخالفی نیز در این خصوص وجود دارد که نفر اول را مستوجب قصاص و قاتل دانسته است.805016