اصل پذیرش مسئولیت مدنی دولت

نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۹ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «در قرن ۱۹ میلادی، پس از انتقاد از نظریه مصونیت دولت در جبران خسارت، اصل عدم مسئولیت دولت که ملهم از عقیده حاکمیت مطلق دولت بود با گسترش دموکراسی و با پیدایش افکار جدید و ظهور حقوق مردم در صحنه سیاسی و همین‌طور گسترش جبران خسارت و مسئ...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

در قرن ۱۹ میلادی، پس از انتقاد از نظریه مصونیت دولت در جبران خسارت، اصل عدم مسئولیت دولت که ملهم از عقیده حاکمیت مطلق دولت بود با گسترش دموکراسی و با پیدایش افکار جدید و ظهور حقوق مردم در صحنه سیاسی و همین‌طور گسترش جبران خسارت و مسئولیت در روابط خصوصی، جای خود را به اصل پذیرش مسئولیت مدنی دولت داد. این که اشخاص اعم از حقیقی یا حقوقی بتوانند خسارت وارد شده به خود از جانب سازمانها و نهادهای دولتی را ترمیم کنند، اندیشه‌ای درست و عادلانه است و پذیرش جبران خسارت زیان­دیده از سوی قانون گذار از پایه‌های اصل لزوم تساوی در مقابل قانون است که در نظام حقوقی ایران نیز به موجب ماده 11 قانون مسؤولیت مدنی، این مسؤولیت به رسمیت شناخته شده است.[۱]

منابع

  1. قربانی جویباری, محمد; شیخ الاسلامی, عباس (2023-08-23). "نوآوری قانونی درمورد نحوه جبران خسارت معنوی در جرایم‌مستوجب قصاص (نقد رای شعبه 12 دادگاه تجدیدنظر استان‌تهران)". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 2 (3). doi:10.22034/analysis.2023.707623. ISSN 2821-1790.