کسبه جزء
کسبه جزء، در قانون تجارت تعریف نشدهاست. لیکن، چنین بیان شدهاست که کسبهٔ جزء نیز، مفهوماً تاجر است. چراکه ماده ۶ قانون تجارت، هر تاجری را مشمول تکلیف داشتن دفاتر دانستهاست و بعد از آن کسبه جزء را از این تکلیف به عنوان «استثناء» خارج کردهاست.[۱] در تعریف دیگری از کسبهٔ جزء، چنین بیان شدهاست: «فروشندگان کالاهای محقر در سطوح بسیار محدود؛ مانند فروشندگان دورهگرد یا صاحبان غرفهها در بازارچههای موضعی».[۲] به عبارت دیگر، کسبهی جزء، اشخاصی حقیقیاند که هر چند به فعالیت تجاری میپردازند؛ اما الزامات حرفهای تجارت را ندارند و در نتیجه، ورشکسته نمیشوند.[۳]
مواد مرتبط
منابع
- ↑ رسول ملکوتی. حقوق تجارت 1 (شناسایی تاجر معاملات نام و علائم تجاری). چاپ 1. مجد، 1398. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670348
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. وسیط در ترمینولوژی حقوق. چاپ 3. گنج دانش، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670356
- ↑ سعید جوهر. حقوق تجار معاملات و قراردادهای تجاری. چاپ 1. جنگل، 1399. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670360