عقد به اعتبار اجرای تعهدات ناشی از آن در زمان انعقاد به عقد آنی یا فوری و مستمر تقسیم شده است. منظور از عقد مستمر، عقدی است که اجزای مورد عقد به تدریج و به طور مستمر و در طول زمان معین ایجاد می گردد. همچون عقد اجاره و شرکت.[۱]

مطالعات تطبیقی

علیرغم آنکه قسم مذکور از اقسام عقد در قانون مدنی ایران وجود ندارد لیکن در قانون مدنی جدید فرانسه در ماده 1-1111 این قرارداد به صراحت تعریف شده است. « قرارداد با اجرای مستمر، قراردادی است که تعهدات حداقل یک طرف قرارداد، در چند مرحله زمان بندی شده در طول زمان اجرا شود.»[۲]

منابع

  1. سیدمرتضی قاسم زاده. حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی. چاپ 14. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670516
  2. سیامک پاکباز. شرح قانون مدنی فرانسه. چاپ 1. میزان، 1401.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670524