صلاحیت توافقی
صلاحیت توافقی، همان‌گونه که از نام آن پیداست، مبتنی بر توافق و رضایت دادخواهان درباره دادگاه‌های صالح برای حل و فصل اختلافات موجود یا آتی آن‌هاست.[۱]
تحقق صلاحیت توافقی
صلاحیت توافقی از دو طریق تحقق می‌یابد:
- به موجب توافق انتخاب دادگاه که ممکن است به صورت مستقل یا شرط ضمن قرارداد باشد.
- از طریق حضور خوانده در دادگاه مورد مراجعه خواهان . این توافق طرفین ریشه در اصل حاکمیت اراده دارد؛ چه، یکی از نتایج این اصل، آزادی قراردادی و امکان خلق الگوهای جدید قراردادی است.[۱]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ایرانپور, فرهاد; اسعدی, سیدحسین (1402). "مطالعه تطبیقی جایگاه توافق انتخاب دادگاه در اسناد سازمان‌های منطقه‌ای". پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب. 10 (1): 1–28. doi:10.22091/csiw.2022.7158.2128. ISSN 2476-4213.