صلاحیت توافقی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۳ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (Javad صفحهٔ صلاحیت مبتنی بر توافق را به صلاحیت توافقی منتقل کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

صلاحیت توافقی، همان‌گونه که از نام آن پیداست، مبتنی بر توافق و رضایت دادخواهان درباره دادگاه‌های صالح برای حل و فصل اختلافات موجود یا آتی آن‌هاست.[۱]

تحقق صلاحیت توافقی

صلاحیت توافقی از دو طریق تحقق می‌یابد:

  1. به موجب توافق انتخاب دادگاه که ممکن است به صورت مستقل یا شرط ضمن قرارداد باشد.
  2. از طریق حضور خوانده در دادگاه مورد مراجعه خواهان . این توافق طرفین ریشه در اصل حاکمیت اراده دارد؛ چه، یکی از نتایج این اصل، آزادی قراردادی و امکان خلق الگوهای جدید قراردادی است.[۱]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ایرانپور, فرهاد; اسعدی, سیدحسین (1402). "مطالعه تطبیقی جایگاه توافق انتخاب دادگاه در اسناد سازمان‌های منطقه‌ای". پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب. 10 (1): 1–28. doi:10.22091/csiw.2022.7158.2128. ISSN 2476-4213.