ماده ۱۰۱۸ قانون مدنی

مفاد ماده فوق در موردی نیز رعایت می‌گردد که حکم موت فرضی غایب صادر شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده، که تاریخ صدور حکم موت فرضی را، به منزله پایان اهلیت تمتع دانسته است؛ وارد بر ماده 956 قانون مدنی می باشد که، مرگ طبیعی را، خاتمه دهنده اهلیت محسوب می نماید. در واقع، این ماده، باعث تضییق ماده 956 قانون مزبور شده است.

درابطه با صدور حکم موت فرضی نیز، باید تاریخ مرگ غایب، و انتقال اموال او به وراث قانونی خویش، معین گردد.

اگر دادگاه، تاریخ مرگ غایب را، در حکم موت فرضی، قید ننماید؛ دراینصورت تاریخ صدور حکم را، باید به عنوان زمان مرگ وی درنظرگرفت؛ نه تاریخ ابلاغ را.