ماده 1 قانون عمران
ماده ۱ قانون عمران مصوب ۱۳۱۶,۰۸,۲۵: منسوخه ۰۵/۰۸/۱۳۹۹ - مالکین اراضی فلاحتی مکلف به عمران آن هستند و این تکلیف نسبت باملاک وقف بعهده متولی یا قایم مقام او و در املاک ثلث بعهده وصی و در املاک محجورین بعهدﮤ ولی آنهاست.
مقصود از عمران مذکور در این ماده حاصل شدن حداکثر استفاده فلاحتی است بوسیله احداث و احیاء و تعمیر قنوات – دایر کردن اراضی بایر – دایر نگاه داشتن انهار بطریق اصول فنی فلاحتی و بهداشتی – احداث و اصلاح خانه های رعیتی با رعایت اصول بهداشتی – تاسیس راههای فرعی بین دهات – ایجاد پستهای بهداشتی خشک کردن اراضی باتلاقی به وسیله زه کشی و غیره.
تبصره – عمران خانه های رعیتی که عرصه آن متعلق بمالک است بعهده صاحب اعیانی میباشد.