قرینه
قرینه ابزاری است که گوینده برای انتقال معنای مورد نظر خود به کار میگیرد.[۱]
اقسام قرینه
- قرینه معینه: قرینهای که برای تعیین معنای لفظ مشترک اعم از مشترک لفظی و مشترک معنوی به کار میرود.
- قرینه صارفه یا مانعه: قرینهای که ذهن را از معنای حقیقی به معنای مجازی منصرف میکند و برای تشخیص معنای مجازی از حقیقی به کار میرود.
- قرینه مقامی یا حالی: از انواع قرینه غیرلفظی است که از اوضاع و احوال فهمیده میشود.[۲]
منابع
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد و محمد عبدالصالح شاه نوش فروشانی. مفهوم قرینه و نقش آن در فهم معنای یک متن مبتنی بر مباحث الفاظ علم اصول. مجله تحقیقات حقوقی شماره 86 تابستان 1398، 1398. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655232
- ↑ علی اکبر ایزدی فرد و علی پیردهی حاجیکلا. اصول فقه نموداری. چاپ 1. کتاب آوا، 1394. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655228