قرینه

نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۲ توسط Karandish (بحث | مشارکت‌ها) (added Category:اصطلاحات اصول فقه using HotCat)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

قرینه ابزاری است که گوینده برای انتقال معنای مورد نظر خود به کار می‌گیرد.[۱]

اقسام قرینه

  1. قرینه معینه: قرینه‌ای که برای تعیین معنای لفظ مشترک اعم از مشترک لفظی و مشترک معنوی به کار می‌رود.
  2. قرینه صارفه یا مانعه: قرینه‌ای که ذهن را از معنای حقیقی به معنای مجازی منصرف می‌کند و برای تشخیص معنای مجازی از حقیقی به کار می‌رود.
  3. قرینه مقامی یا حالی: از انواع قرینه غیرلفظی است که از اوضاع و احوال فهمیده می‌شود.[۲]

منابع

  1. سیدمصطفی محقق داماد و محمد عبدالصالح شاه نوش فروشانی. مفهوم قرینه و نقش آن در فهم معنای یک متن مبتنی بر مباحث الفاظ علم اصول. مجله تحقیقات حقوقی شماره 86 تابستان 1398، 1398.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655232
  2. علی اکبر ایزدی فرد و علی پیردهی حاجیکلا. اصول فقه نموداری. چاپ 1. کتاب آوا، 1394.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655228