ماده ۱۸۷ قانون مجازات اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۳۰ توسط Karandish (بحث | مشارکت‌ها) (added Category:شهادت using HotCat)

در شهادت شرعی نباید علم به خلاف مفاد شهادت وجود داشته باشد. هرگاه قرائن و امارات بر خلاف مفاد شهادت شرعی باشد، دادگاه، تحقیق و بررسی لازم را انجام می دهد و در صورتی که به خلاف واقع بودن شهادت، علم حاصل کند، شهادت معتبر نیست.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

با تعارض میان قرائن و امارات با مفاد شهادت شرعی،در صورت علم دادگاه به خلاف واقع بودن شهادت شرعی چنن شهادتی معتبر نخواهد بود.[۱]بنابراین شهادت در حقیقت یک اماره است که موجب علم قاضی میشود و تعارض مفاد آن موجب عدم حصول علم برای قاضی است.[۲]

انتقادات

به نظر برخی حکم این ماده با موضوعیت داشتن شهادت شرعی تعارض دارد چون اگر دلیل موضوعیت داشته باشد،نمیتوان آن را بادلیل دیگر حتی علم قاضی قابل نقص دانست.[۳]

منابع

  1. ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4163608
  2. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855564
  3. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855572