نظریه شماره 7/99/6 مورخ 1399/01/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره بررسی استثنا بودن فضای کسب و کار تحت عنوان مستثنیات دین در قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
 | چکیده این نظریه توسط هوش مصنوعی تولید شده است و هنوز توسط پژوهشگران ویکی حقوق بررسی نشده است. |
نظریه شماره 7/99/6 مورخ 1399/01/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره بررسی استثنا بودن فضای کسب و کار تحت عنوان مستثنیات دین در قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی: طبق استعلام صورت گرفته، سوال اصلی این است که آیا مکانهای کسب و کار مانند مغازه آرایشگری و تعمیر خودرو میتواند جزو مستثنیات دین محسوب شوند یا خیر. نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه روشن میکند که طبق بند ه ماده ۲۴ قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی، تنها وسایل و ابزار کار که برای امرار معاش ضروری هستند، در زمره مستثنیات دین قرار میگیرند و مغازه و سرقفلی، جزء این وسایل و ابزار کار محسوب نمیشوند و بنابراین از شمول مستثنیات دین خارج میباشند.
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۹/۶ |
|---|---|
| شماره پرونده | ح۶–۵/۳–۹۹ |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۹/۰۱/۲۴ |
| موضوع نظریه | حقوق مدنی |
| محور نظریه | مستثنیات دین |
استعلام
با توجه به بند ه ماده ۲۴ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب ۱۳۹۴ آیا امکان کسب و کار مانند مغازه آرایشگری و یا مغازه تعمیر خودرو جزو مستثنیات دین است یا فقط ابراز و وسایل کاربردی امرار معاش جزو مستثنیات دین است و فضای فیزیکی محل کسب و مال غیر منقول که در مالکیت محکوم علیه است و ابزار کار در آنجاست از شمول عنوان مستثنیات دین خارج است.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
بند ه ماده ۲۴ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب ۱۳۹۴، وسایل و ابزار کار کسبه، پیشه وران، کشاورزان و سایر اشخاص را که برای امرار معاش ضروری آنها و افراد تحت تکفل شان لازم است، در ردیف مستثنیات دین قرار داده است، با عنایت به اینکه مغازه و سرقفلی جزء وسایل و ابزار کار تلقی نمی شود و با توجه به اصل وجوب ادای دین، مغازه و سرقفلی جزء مستثنیات دین تلقی نمی گردد.