ماده ۳۳ قانون مدنی

نما و محصولی که از زمین حاصل می‌شود، مال مالک زمین است، چه به خودی خود روییده باشد یا به واسطهٔ عملیات مالک، مگر این که نما یا حاصل، از اصله یا حبهٔ غیر حاصل شده باشد، که در این صورت، درخت و محصول، مال صاحب اصله یا حبه خواهد بود، اگر چه بدون رضای صاحب زمین کاشته شده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به مالکیت در شیئی، به تبع مالکیت در شیئ دیگر، مالکیت تبعی گویند. (۸۵۱۵۷)

رابطه بین اشخاص و اشیاء، به نحوی که موجد هرگونه حق تصرف و انتفاع از عین مزبور باشد؛ مالکیت نام دارد.

به فایده و ثمره ای که به تدریج، از عین مال به دست آمده؛ و به نحو محسوس، از عین آن مال نمی‌کاهد؛ منفعت گویند.

پیشینه

در حقوق فرانسه، مال را به اصل و منفعت، تقسیم نموده‌اند.

حقوق فرانسه، نسبت به مالکیت منافع، ساکت است؛ اما حقوق مدنی اتیوپی، با آنکه از فرانسه اقتباس شده؛ مالکیت منفعت را، به رسمیت شناخته‌است.

قانونگذار در وضع این ماده، از حقوق فرانسه تبعیت ننموده‌است.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

مالکیت تبعی، ممکن است نسبت به نتایج طبیعی مال، ایجاد گردد؛ نظیر مالکیت نسبت به گندمی که از زمین می رویَد.

منفعتی که به صورت مال مادی، از عین مال به دست آید را، منفعت مادی نامند. مانند گندم روییده از زمین. چنین منافعی، پس از جدایی از عین، مال مستقلی محسوب می‌گردند.

اگر شخصی، بذر خود را، در زمین دیگری بکارد؛ آنچه که می رویَد؛ متعلق به صاحب دانه بوده؛ و وی باید به مالک زمین، اجرت المثل بپردازد؛ و اگر صاحب زمینی، بذر متعلق به غیر را، در مزرعه خود کشت نماید؛ محصول به دست آمده از بدر، متعلق به صاحب حبه بوده؛ و مالک زمین نیز، هیچ حقی نخواهد داشت.

مفاد این ماده، دلالت بر مالکیت تبعی صاحب زمین، نسبت به منافع ملک خود دارد.

اگرشخصی، بذر متعلق به پدرش را، در زمین عموی خود بکارد؛ آنچه که می رویَد؛ متعلق به صاحب دانه بوده؛ و وی باید به مالک زمین، اجرت المثل بپردازد. البته، بعید نیست که بتوان در رابطه با اجرت المثل زمین، حکم به تضامنی بودن مسئولیت صاحب بذر و زارع نمود.

سوابق فقهی

مالکیت منفعت معنایی ندارد؛ چون تملک معدوم محال است.

توابع عین، در احکام، تابع خود عین هستند.

اگر شخصی، بذر خود را، در زمین دیگری بکارد؛ آنچه که می رویَد؛ متعلق به صاحب دانه بوده؛ و وی باید به مالک زمین، اجرت المثل بپردازد.

رویه‌های قضایی

به موجب دادنامه شماره ۱۲۱ مورخه ۱۱/۴/۱۳۷۲ شعبه ۳ دیوان عالی کشور، صلح طرفین، نسبت به زمین و اعیان و اشجار آن، نافذ بوده؛ و لازم الاتباع می‌باشد.

مصادیق و نمونه‌ها

• گیاهان دارویی خودرو، منفعت طبیعی زمین محسوب می‌گردند.
• میوه‌های درختانی که با پول خادم مسجد، در ملک موقوفه غرس شده‌اند؛ اما مالک درخت؛ آنها را، وقف ننموده‌است؛ متعلق به خادم است.
• ثمره زمین، متعلق به صاحب بذر است؛ هرچند وی، صاحب زمین نباشد؛ یا مالکیت او نسبت به زمین مزبور، مشروع نباشد.