ماده 55 قانون کار

نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۸ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)

ماده 55 قانون کار: کار نوبتی عبارت است از کاری که در طول ماه گردش دارد، به نحوی که نوبت‌ها آن در صبح یا عصر یا شب واقع می‌شود.


مواد مرتبط

فلسفه و مبانی نظری

فلسفه پیدایش نظام نوبتی برای کار در کارگاه ها مبتنی بر دو دلیل عمده است:یکی لزوم حضور دائمی کارگران در کارگاه هایی که به خدمات عمومی ارتباط داشته و امکان تعطیلی کارهای مزبور وجود ندارد:مثل حمل و نقل شهری و دلیل دیگر عبارت است از انگیزه اقتصادی.به این معنی که کارفرمایان برای اینکه از دستگاه ها و سرمایه خود بطور دائم استفاده نمایند کارگران را به دو یاسه دسته تقسیم میکنند و ازهر دسته از آنها در یک نوبت یا شیفت کار میکشند. [۱]

نکات تفسیری دکترین

از آنجا که کارگرانی که به طور نوبتی کار میکنند آزادی عمل ندارند و در برخی هفته ها صبح و در برخی هفته ها عصر و گاه شب کار میکنند.باتوجه به نوبتهای کار، فوق العاده ای برای آنان در نظر گرفته شده است.[۲]


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. کار نوبتی به کاری اطلاق می‌شود که در طول ماه به صورت گردشی انجام می‌شود.
  2. نوبت‌های کار نوبتی می‌توانند در صبح، عصر، یا شب قرار بگیرند.
  3. گردش نوبت‌ها به نوعی برنامه‌ریزی می‌شود که تمامی ساعات روز را پوشش دهد.
  4. مفهوم کار نوبتی شامل تغییر منظم زمان‌بندی کار در طی ماه است.
  5. این نوع کار نیازمند انعطاف‌پذیری زمانی از سوی کارکنان است.
  6. می‌تواند به تعادل در توزیع زمان کار میان تیم‌های مختلف کمک کند.

منابع

  1. منصور اباذری فومشی. حقوق کار و نحوه عملی رسیدگی به شکایات دعاوی و جرایم در قانون کار. چاپ 2. خرسندی، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3119216
  2. سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد دوم). چاپ 1. سمت، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3529264