ماده ۳۳۸ قانون تجارت

نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ماده ۳۳۸ قانون تجارت: دلال نمی‌تواند عوض یکی از طرفین معامله قبض وجه یا تأدیه دین نماید یا آنکه تعهدات آنها را به موقع اجرا گذارد مگر اینکه اجازه‌نامه مخصوصی داشته باشد.

مواد مرتبط

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 338 قانون تجارت

  1. دلال نمی‌تواند بدون اجازه‌نامه مخصوص، وجهی را به جای یکی از طرفین معامله دریافت کند.
  2. دلال نمی‌تواند بدون اجازه‌نامه مخصوص، دین طرفین معامله را پرداخت کند.
  3. اجرای تعهدات طرفین معامله توسط دلال نیازمند اجازه‌نامه مخصوص است.
  4. ماده به محدودیت‌های اختیارات دلال در معاملات می‌پردازد.
  5. اهمیت داشتن اجازه‌نامه مخصوص برای اجرای وظایف و تعهدات دلال تأکید شده است.
  6. ماده اشاره‌ای به مسئولیت‌های قانونی دلال در صورت عدم رعایت شرایط مذکور ندارد.