ماده 359 قانون امور حسبی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ماده ۳۵۹ قانون امور حسبی: حقوقی که به موجب این فصل برای کنسول‌ها یا نمایندگان سیاسی خارجه مقرر شده مربوط به کنسول یا نماینده سیاسی دولتی است که در خاک آن دول نسبت به کنسول‌ها یا نمایندگان سیاسی ایران معامله متقابله بشود.

توضیح واژگان

حق: امتیازی است که قانون برای افراد به رسمیت می‌شناسد مانند حق آزادی بیان، حق مالکیت و …[۱]

دولت: مجموعه ای از سازمان هاست که قدرت عمومی را در جامعه ای در دست دارد خواه بر اساس حاکمیت ملی (دموکراسی) باشد خواه نه.[۲]

نکات توضیحی ماده 359 قانون امور حسبی

ماده ۳۵۹ قانون امور حسبی قاعده کلی عمل متقابل را تذکر می‌دهد که نسبت به تمامی اعمال مربوط به اتباع بیگانه در ایران رعایت می‌شود؛ بنابراین هر گاه روش دولت خارجی آن باشد که نسبت به اتباع ایران که در کشور او فوت بنمایند کنسول ایران را مداخله می‌دهند، مراجع صلاحیت دار ایران نیز باید کنسول دولت خارجی را در امر ترکه مداخله دهند. وجود قرارداد راجع به این امر بین دولت ایران و بیگانه نسبت به اتباع ایران، ایجاب می‌نماید که دولت ایران رعایت نزاکت را نموده و عمل متقابل نماید.[۳]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 359 قانون امور حسبی

  1. حقوق مذکور در این ماده برای کنسول‌ها یا نمایندگان سیاسی خارجی در نظر گرفته شده است.
  2. این حقوق تنها در صورتی به کنسول‌ها یا نمایندگان سیاسی خارجی اعطا می‌شود که کشور آنها نیز همان رفتار متقابل را با کنسول‌ها یا نمایندگان سیاسی ایرانی داشته باشد.
  3. اصل رفتار متقابل یکی از مبانی اصلی اعطای این حقوق است.
  4. این ماده قانونی به موضوع حقوق و مسئولیت‌های کنسولی در حوزه روابط بین‌الملل و نمایندگی‌های دیپلماتیک می‌پردازد.
  5. هدف این ماده ایجاد توازن و تضمین حقوق مشابه برای نمایندگان سیاسی دو کشور است.

منابع

  1. عباس زراعت و محمدرضا معین. مقدمه علم حقوق (کلیات). چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6568808
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320340
  3. سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد سوم) (در شفعه، وصایا، ارث) (با تجدیدنظر، تصحیح کامل اضافات). چاپ 13. اسلامیه، 1376.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 16384