ماده 26 قانون ثبت احوال

ماده 26 قانون ثبت احوال: اعلام وفات و امضاء سند ثبت وفات به عهده یکی از اشخاص زیر است:

۱ – نزدیکترین خویشاوند متوفی که در موقع وفات حاضر بوده است.

۲ – متصدی یا صاحب مکانی که وفات در آن رخ داده است یا نماینده او.

۳ – هر شخصی که در موقع وفات حاضر بوده است.

۴ – مأموران انتظامی یا کدخدا.

‌تبصره – متصدیان گورستان یا دفن مکلف به اطلاع وفات به ثبت احوال هستند.

مواد مرتبط

• ماده 48 قانون ثبت احوال

پیشینه

در تصویب نامه 1297 قانون روسای خانواده را ملزم به اعلام وفات کرده بود. در قانون سجل احوال 1304 مسئولیت اعلام وفات با دو نفر از ساکنین محل وفات بود و در مورد افرادی که دارای مسکن ثابت نبودند بر عهده مامور تنظیم بود. قانون 1307 اعلام واقعه ولادت را بر عهده پدر یا مادر یا ماما گذاشته بود. در قانون اصلاح قانون ثبت احوال مصوب 1319 برای اعلام ولادت ترتیب مشخص کرده بود این وظیفه ابتدا بر عهده پدر سپس بر عهده ولی یا سرپرست طفل و در نهایت بر عهده مادر بود و در نهایت ماده 26 قانون ثبت احوال مصوب 1355 حاکم شد و باید به اعلام به ترتیب مقرر در قانون انجام شود.

نکات تفسیری دکترین ماده 26 قانون ثبت احوال

ترک تکلیف اعلام وفات ضمانت اجرای کیفری دارد و متخلف علاوه بر الزام به انجام تکلیف قانون به پرداخت جزای نقدی هم محکوم می شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 26 قانون ثبت احوال

1. اعلام وفات و امضاء سند ثبت وفات به عهده نزدیکترین خویشاوند متوفی که در موقع وفات حاضر بوده.
2. در صورت عدم حضور خویشاوند نزدیک، متصدی یا صاحب مکان و یا نماینده او موظف به اعلام وفات هستند.
3. هر شخصی که در زمان وفات حاضر بوده می‌تواند اعلام وفات کند.
4. مأموران انتظامی یا کدخدا نیز می‌توانند وظیفه اعلام وفات را به عهده بگیرند.
5. متصدیان گورستان یا دفن باید وظیفه اطلاع‌رسانی وفات به ثبت احوال را انجام دهند.